geit
alje • 20 maart 2021
Iedereen kent die markerende momenten van voor en na. Waar de grond onder je voeten vandaan geslagen en de wereld voor je een afgrond leek . De scheiding. De ziekte. De dood. Het ongeluk. De oorlog. De ruiming van je veestapel. De depressie. Wat voorheen gewoon was, leek voorgoed verdwenen. We zitten vandaag aan de keukentafel van de Bonte Weide. Vier mensen en een kind die de ongrond kennen en herkennen in de ander. Vier mensen die voor het eerst met elkaar kennismaken en willen ontdekken welke waarde ze voor elkaar kunnen hebben. Vier mensen ook die eens alles zijn kwijtgeraakt en helemaal opnieuw moesten beginnen. Van voren af aan. Pionieren. In den Beginnen was het woest en ledig. Verlies is de draad die door ieders leven gaat. En vreugde onze kern.
Al snel zitten we met elkaar op dezelfde golfengte. Dat is altijd een bijzonder moment en vooral zichtbaar bij mensen die eens alles of veel zijn kwijtgeraakt. Er willen zijn voor de ander. Opstaan en weer doorgaan. Doodgaan is geen optie. Hoewel het soms een strobreed daarvan af leek te liggen.
We krijgen een rondleiding door de stallen. Ik stel mij in op de geur van geiten die ik ken van de kinderboerderijen en de geslachte geiten die ik vol van vliegen zag en rook tijdens mijn diensttijd in Libanon. Die specifieke zurige bijna strontlucht kan ik nu nog ruiken als ik dat wil, ook al is het meer dan 41 jaar geleden. In de geitenstallen van de Bonte Weide doet niks mij denken aan die geur van toen. Het ruikt gezond. En is dat ook. En Mart Jan (bijna 41) vertelt over het unieke van dit bedrijf. Over het lange en vaak eenzame proces van biologisch boeren. Het is niet altijd makkelijk om 24/7 met je bedrijf bezig te zijn. Waar anderen tijd hebben voor een boek, zijn hij en zijn vrouw de hele dag in touw. En dat is niet erg maar wel zwaar. Ervaring doe je slechts op door te ervaren. Trial and Error. Op je plaat gaan. Opstaan en weer doorgaan. Doodgaan is geen optie.
Mart Jan’s verhalen doen ons smelten. Antoinette van acht eet van het voer dat ook de geiten eten. Ze proeft de noten, granen, het gedroogde fruit. Probiotica. Voor het leven. Daarvoor doen ze het. Iedere keer kijken welke interventie ze achterwege kunnen laten om nog meer ruimte te krijgen voor gezond en eerlijk eten. Experimenteren. Pionieren. Balanceren langs de soms steile wanden van een nieuwe werkelijkheid. Er zijn geen voorbeelden. Mart Jan en zijn vrouw Willy passen niet in het uniform, zijn volstrekt uniek in hun aanpak en liefde voor de dieren. En dan is het ook een regelrechte ramp als je bedrijf ten onder dreigt te gaan, alle dieren geruimd moeten worden die je soms zelf gezoogd hebt, terwijl je zelf hoogzwanger bent en ook nog eens op het punt staat te verhuizen. Maar genoeg hierover. Opstaan en doorgaan. Doodgaan is geen optie.
Een bedrijf als de Bonte Weide run je niet met regels en voorspelbaarheid. Dat lukt alleen vanuit liefde voor het proces, gebruik maken van wat er voorhanden is en dat zo te gebruiken dat er iets nieuws kan ontstaan. Levi Strauss heeft deze mensen bricoleurs genoemd. Het wilde denken. Geen rechte lijnen. Krom is krom. Nieuwe wegen vinden vanuit dat wat er voor je voeten komt of op je pad verschijnt. Opnieuw combineren en creëren. Levi Strauss, de ontdekker van onder andere de strak zittende jeans, maakt een onderscheid tussen de engeneers en deze bricoleurs. De eerste bouwen volgens vaste en controleerbare principes waar de bricoleurs met unieke oplossingen komen voor complexe vraagstukken. En daarmee bouwen aan een nieuwe mythe.
Over vijfentwintig jaar zal ik er hoogstwaarschijnlijk niet meer zijn en Willy en Mart Jan zullen mijn leeftijd hebben. Antoinette is dan al in de dertig! Hoeveel boeren zullen er dan zijn die volgens de natuurlijke pure principes van deze zeldzaam en unieke mensen, ook vormgeven aan hun verlangen? Want daar begint het mee. En daar eindigt ons gesprek aan de keukentafel van de Bonte Weide. Vier mensen vinden elkaar en vieren het leven met een glas Kefir. Op jullie gezondheid.
Bij zijn voordeur legt Mahmoud mij nog één keer de vijf principes uit van de basiskennis voor goed rijden. Waarnemen, voorspellen, evalueren, beslissen, handelingskeuzen. Als Mahmoud zou kunnen kiezen tussen rijschoolhouder of een bijdrage leveren aan de doorontwikkeling van een gezonde leef- leer en werkomgeving in de Krimpenerwaard, wat denk je dat hij zal kiezen?
een rondje kunst
This is a subtitle for your new post
This is a subtitle for your new post
