Rebel en regel schelen slechts één letter en zijn schijnbaar volmaakt verschillend van elkaar. Maar schijn bedriegt, in werkelijkheid hebben ze elkaar nodig. Zonder verlammende of verstikkende regels is er geen rebel. Een rare wederkerigheid. Meer blauw op straat roept een krachtig verzet op van rood. Ik kijk naar de indringende foto’s van Jaap van der Berg van de demonstratie van Extinction Rebellion op de A12 en ik ben zo blij dat hij, generatiegenoot, foto’s maakt waarin hij stelling neemt. Soms moet je opstaan en zeggen ‘tot hier en niet verder’.

De wereld is in rep en roer en ik vraag mij af wat daar eigenlijk mee bedoeld wordt. Wat is in rep eigenlijk? Ik raadpleeg mijn vriend die mij een lijstje geeft van woorden die hiermee te maken heeft. Zich reppen is haast hebben, zich begeven naar…De afgrond? Sla de krant er maar op na en de meest gebruikte woorden zijn crisis en trauma. Op alle gebieden staan we op een keer- of kantelpunt en dat is hoopvol. Toch? Keren is nodig als je te ver van je kern verwijderd bent. Je moet alleen ergens afstand van doen om daar weer dichterbij te komen of van daaruit weer te leven.

Rep, represailles, representant, reprimandes, repressie, reprise, repristineren. Een hele rij woorden volgt op dat kleine woordje rep. En dat is meer dan een afkorting van repetitie. Ik word nog wanhopig van dat kutwoordje als ik denk aan al die overvolle schoolagenda’s met rep’s en so’s. Gelukkig stonden er ook hartjes in en zwijmelgedichten over hartzeer en wanhoop. De mooiste heb ik niet zelf geschreven, zoals dit gedicht, Steen, van Vasalis. Verdriet kit al mijn krachten samen, zodat ik roerloos word als steen. Mijn hele leven wordt materie, een ondoordringbaar star mysterie, o, sla de rots opdat ik ween.

De wereld is in rep en roert zich. Vooral ]onge mensen als jij en ik die nog niet weggezonken zijn in wanhoop of daaraan voorbij zijn. ‘Wanhoop verlamt, berooft ons van energie, maakt ons blind voor onze eigen kracht en de kracht van de aarde’, lees ik in dat boek waarvan ik vind dat iedereen dat moet lezen: een vlecht van heilig gras van Robin Wall Kimmerer. Zij schrijft direct en ook dichterlijk over die wanhoop die zij een net zo verwoestend gif vindt als al het dumpen van afval in ons milieu. Hoe kunnen we ons overgeven aan wanhoop terwijl het land ‘HELP’ roept? Herstel is een krachtig tegengif tegen wanhoop. Herstel vind ik een beladen woord. Her- is een voorvoegsel om een herhaling uit te drukken. Her, van herre, betekent ook scharnier. Her is ook verwant aan Hera, de Griekse Godin van het huwelijk, familie, vruchtbaarheid. Gemalin van Zeus. Een temperamentvolle Godin die als geen ander durfde op te staan tegen haar Zeus. En hebben we een keus? ‘Opstandigheid of Graf, werp ik mijn laatste masker af nog voor ik wegzink in de tijd bij het vallen van de stilte.’ 



Vanuit een diep respect voor Jaap en al die andere jonge mensen geschreven die zich vanuit liefde verbinden aan deze wereld.